Sınıfta Kalmak

bir kahvehane köşesi
karton battaniye ve yastık
yandaki pavyondan karı sesleri
benim yanımda küçük rakı bayat balık
yine birkaç serseri mesele çıkardı
kıyamet kopuyor sanki içeride
bu gece de gelecek polis
bu gece de götürecek merkeze

bir hafta oldu eve gitmeyeli
gitsem de ne bekliyor beni
asık suratlı bir eş, iki saygısız çocuk
eş değil şerefsizim leş leş
iliğimi kemiğimi sömürdü
evlatlarım düşman olmuş bana
en son kızım yüzüme tükürmüştü

ama bir yerlerde var hakları
ne zamandır yatırmadım faturaları
bizim hanım haftada bir toplanır arkadaşlarıyla
kuran okur sohbet ederler
orada artık kim neyiyle övünürse
başka hayatların hasretiyle döner eve

ya iki sıpa onlara ne demeli
yaşama yeni yeni temas ediyorlar
bundandır sımsıkı sarılmaları
okuldan eve geç dönmek istiyorlar
benimle sobayı yakmak için kova hazırlamak değil
istedikleri; arkadaşlarıyla dışarıda geçirmek hafta sonlarını

kendim hariç her şey için harcadım bu hayatı
halkım , ailem , vatanım ,
hiç değer değer görmedim, sevilmedim belki
zaten bende bunlar için yapmadım
affedin burhan asaf'ı
götüremiyorum artık bu işi
ölürsem emekli maaşı bağlayacaklar karıma
iyi en azından küfretmeyecek mezarıma
karım çocuklarım ve dövüştüklerim uğruna
sınıfta kaldım,ama pişman olmadım asla...