Sıradan Bir Adım Atarken
I.
Uzun oldu yollara düşmeyeli, gölge
Bilirsin kalabalık olur otogarlar
Herkeste bir telaş
Herkeste bir acelecilik
Ve bir de bavullar vardır hani...
Şu içinde kim bilir ne günler taşıyanlardan
Beklemek... Beklemek yoruyor beni gölge
Sesler, renkler ve insanlar...
Yoruyor beni bütün bunlar
Oysa bu kadar yalnız değildim ben
Düşünmezdim böyle derin derin
Sıradan bir adım atarken...
II.
Sakız kalmadı bende
Gözlerim desen ölü bir deniz
Sanki... Sanki bir şey bastırıyor göz kapaklarımı
Unutamıyorum gölge ben karanlığı...
Ne zaman sevgiliyi ansam
Bir garip hava sarıyor beni
Yutkunuyorum... Doluyor gözlerim...
Biliyorum ki yanaklarım sıcak
Ve avuçlarım üşümekte...
Oysa ben filmlerdeki gibi bekledim
Olur da ben çıkmadan yola o gelir diye
Meğerse yine kaybolmuşum hayal aleminde
Ve inan bu kadar zorlanmazdım eskiden
Sıradan bir adım atarken...
III.
Az kaldı gölge...
Yine dönüp kıvrılmak var koltuklarda
Düşünmek... Pencereden dışarı bakmak...
Ve dışardaki karanlıkta bir güneş hayal etmek
Kalkalım mı yavaştan
Bak bulutlar da toplanmak üzere
Bilseydim şemsiye alırdım yanıma
Oysa alışmışım ben ıslanmaya
Yanaktan... Yürekten...
Sen şu çantayı alsan nasıl olur gölge
Bilirsin ben yorgunum...
Bazen her şeyi boş verir geçerim
Bazen zor olur öylece susmak
İnsanlar da bir garip bu zamanlarda...
Hayrola özledin mi şimdiden sevgiliyi
Dur gitme bekle...
Yapraklar uçuşuyor...
Boşalıyor yavaştan peronlar...
Yeterince yalnız kaldım ben gölge
Bari sen gitme şimdi
Oysa bana hiç garip gelmezdi yalnızlık
Sıradan bir adım atarken...
IV.
Geldi bizimki, gölge
Kalk hadi...
Şimdi unutalım karanlığı... Boşluğu
Bak ne kadar aydınlık sokaklar
Şehir uykuya dalsın...
Sessizlik sarsın denizi...
Ve biz öylece hayal kuralım
Sevgiliyi yaşayalım sayfalarda
Bilirim zor olacak...
Göz yaşlarım belki ağır gelecek yanaklarıma
Belki donacak avuçlarım
Olsun... Düşünmek yine de güzel onu
Kırılır yine de seversin... Unutamazsın gölge
Oysa ben bu kadar yaşlı değildim
Sıradan bir adım atarken
Çok etkileyici bir şiir yine şair. Bu şiir sahibi çok şanslı olsa gerek
En ağır yükümüz, içimize doldurduğumuz tika basa yüklerimizdir. Nereye gidersek gidelim gölgemiz bile yorulur bunu taşımaktan Tebrikler şair
Kıskandım. Yeminle kıskandım... Her gün güne gelesiye değil nde baş ucu kitaplar gibi şiir... Çok etkileyici. Ki etkiledi de... Dur usta izin ver de bir kaç kez daha okuyayım...