Sırası mıydı Şimdi Ey Ölüm

Usul usul varlık dalarken derin bir uykuya
Geceyi sessiz bir çığlık yarıyordu.
İnim inim.
Belli ki can cananın arıyordu.

Bütün tükenmişliğine rağmen
Son bir hamleyle toparlayıp kendini
Kükreyerek can
Yıkıyordu bendini.

Çatlıyordu katran karası,
Lânet olası gece orta yerinden.
Yaralı ceylan misali inliyordu can
Belli ki ayrılmıştı o da sevgili yarinden.

Ne dolunay umurundaydı
Ne de çakmak çakmak yıldızlar.
Hep mi böyle acı çeker ya Rab !
Boynu bükük yalnızlar.

Ya şimdi !
Hangi gece saracak dil bilmez acılarını
Hangi şafak yitik düşlerine doğacak.
Kimler dindirecek kahrolası sancılarını.

Bütün şiddetiyle gecenin sessizliği
Can'ı boğmaktaydı.
Şebnem taneleri ela gözlerinden
Sağanak sağanak yağmaktaydı.

Lambada alev,
Bedende can titriyordu.
Aklından canan
Gözünden hayali bir türlü gitmiyordu.

Yığıldı günün ilk ışıklarıyla yere beden
Can göklere yükselirken.
Sırası mıydı ey ölüm
Can'a canan beklenirken.