Sırdaşım Duvarlar

Düş sokaklarını arşınladım bu gece,
Korkularımı yendim, kendimi beğenmedim;
Kör bir inat uğruna çekip gidişin vardı,
Üç günlük diye bildiğim ömrümüzde,
Ben beni beğenmedim sensizlikte...

Duman sarmış gözlerime,
Kör etmişler beni; bilemedim bizi...

Kurumuş ağaçlara rastladım tanıdık geldi,
Çöl sıcaklığında kavrulmuş toprak da öyle,
Usulca sokuluşla yanıbaşına,
Tek bir hareket olmaksızın huzurunda,
Ben yanmış yalnızlığımla,
Söyleceklerim varken ardı ardına;
Yine beğenmedim ben beni sensizlikte...

Bin pare olmuş yüreğimin,
En dip köşesinde saklı sevdanla,
Islattığım yastığım, konuştuğum duvarlar sırdaşım,
Ben yine beğenmedim sensizlikte
Ulu bir çınarım diye kalkıpta;
Sensiz geçen ömrü,
Beğenmek inkar sensizlikte yaşamı;
Eylül akşamlarında bitkin...