Sırf Adın Geçti Diye

Senin şiir bildiğin her cümle
benim içimin intihar edişiydi
artık hayat
'Sen' bildiğim bir özneydi lugatımda
yok yok ! Ağlamıyorum
giderken sen, sadece gözümden düştün bir anda
söyle sevgili , susma
hangi hekim çare bulabilir ki
içimin acıyan 'Sen' ağrısına...

Aynı gökyüzünü paylaşmak bile
mutlu olmaya yeterken bazen
bazen de bir evin
iki ayrı odası bile sonsuzluk kadar uzaktı
biraz daha yaklaştım sana her şükrümde
belkide
Aşk
her duamda Rabbime adınla ağlamaktı...

Ben ki
yüreğini vatan edinmek isteyen bir mülteciydim
müebbet yedim yar mahkemesinde
susturulmuş
tebessümlerle doluydu mataram
tahammülüm kalmamıştı gözlerinin iklimlerinde
ve hangi yıldıza dokunduysam
kanatıldım günlerce...

Sırf adın geçti diye
kahkahalarla izlediğim bir komedi filminde
hüngür hüngür ağladım saatlerce
sen bilmezdin ama
sana susamak, bir yanardağı taşımaktı içimde...

Sende tükettiğimdendir tüm seviyorumları
kelimelerim asla değmeyecek başka birine
sen durdukça yüreğimin kıvrımlarında
son durağım olacak mahşerim
başka yanaklarda gamze gamze gülücük olurken sen
gönlümün kıblesi hiç değişmeyecek
sana her git deyişim
yankı olup ( gel gel gel ) diye inleyecek içimde.