Sırf Yüzün Yüzüme Değdi Diye

"sırf yüzün yüzüme değdi diye
suya mesafeli duruşlarım var benim..."


pencerelerde rengarenk sakız sardunyalar
ve beykozdan aşağı salınan anason kokusu avuçlarımda
üstüne üstlük hiç bir aşkı tam tanımamışken kalbim
gözlerine yüklediğim anlamları da alıp
.....................................................giderim bu şehirden...


vaktidir !


sancır bir soğuk ocak akşamında yüreğim
sırf yüzün yüzüme değdi diye
aynalarda bulamadığım aksin kadar kederliyim...


önüm
arkam
sağım
solum sobe !
sırf yüzün yüzüme değdi diye
zehirli karanlıklar dokunuyor kalbime...


uzaklarda sarı boyalı bir ev
dört duvar bir pencere...
gidişinin bilmem kaçıncı kadehini kaldırırım şerefine...
karşımızda ki orman ve ağaçlar şahit
sevmiştik ikimizde...


sırf yüzün yüzüme değdi diye
bakamıyorum eski resimlere...
istanbul kokulu hatıralar çiziyorum defterlere..
gün be gün
an be an yokluğunun kıyameti...
şimdi parmak izlerini silmek istesem ellerimden
yeter mi sanıyorsun deli cesareti...


evet;
sırf yüzün yüzüme değdi diye
tedirgin hissediyorum kendimi...
geceye aşık olanlar
güneşin doğmasını hiç ister mi?
istersen şimdilik sevme beni...


ben büyüdüm !
sesimi sessizliğe verdim
yüreğimi sensizliğe...
unutma !
sırf
yüzün
yüzüme
değdi diye...
değdi diye...


2-2-2014
beşiktaş sahil....



not;
bu şehir ne aşklar gömdü denizlerine
ne sevdalar yükledi gökyüzüne
herkes kendi kıblesinde
herkes kendi kabesinde...