Sirkeli Geceler

Cellatlarım toplandı geceme,
hüzün benim en küçük şerim,
şimdi yokluğun masa ahbaplarını
küflü peynir dilimlerimi dişlerken,
siperimi sevgiye kazdım,
kavgayı aşkın safına yazdım.
Sadakat demir leblebiye alazlayıp
çıktım aşkın seferine.

Yağdı çığlıklarım bardak bardak
kelimeler savrukça saçıldı yağmurdan kalmışlığım
yansıdı kırık yaylar gibi, kılçık sözler kanımda .
Ki ben onları s/kusmak için yüreğimle kavgadayım.

Topladım dağınık adımlarımı
esir aldı tırabzan parmaklıklar ayak seslerimi .
Çocuk adımların aydınlanma merakı.
Göz göz olmuş hicranıma kan güllerini bıraktı,
şişe diplerine vurulan sirkeli geceler,
yetmiyor yumrulanan sorunları çıkarmaya toprağından
siroz acıların duman işaretli ihtimaline
aldırış etmeden düşevi kuruyorum sigara sislerinde,
yoldaş müzikler eşlik ederken.

Vurdu gece en ücra kıyılara,
kömür isi sinmiş sisler saklarken,
coşkun denizimi dalga kırıkları topladım,
Yalçın kayalıklarıma vurmuş.
Şeffaf dokunaçlı gerçekle.
Kurtarılmayı beklerken,
onlar yaktı beni dokuz köyünün ateşinde.

Hani mirim, hani hayat!
Neden hep ben sırtlarım yokuş akşamları?
Karanlık semsiye üstlerine saklarken aydınlıklarımı,
Nerede düzlüklerin sefası?
Neden karşılamaz beni,
bir sokak lambasının batın ışıkları?
Duvarlara terkettim kara kadın yüzünü.
Durgut an karalarken zaman
başladı yanlızın imtihanı,
emekleyen akrebin ayak sürümelerinde.
Kızan yelkovan baş kaldırdı iğnesiyle
her dakikayı biraz daha uzatarak.

Sokağın dar görüşlü çehresine fırlattı ışık oklarını.
Ürperen aşkın direnişini gülyabani tenhalara kaçışırken.
ben izmarit kusmuğu salıyorum korkuların körüğüne.
Yalnızlığın ustasıyım, bıraktım korkunun arkasına saklanmayı
kesti damar bağlarını, gerçek sandığı kurmacaların.
Ve bir çizildi ölü aşkın silüeti
kolcunun parmaklardan sesiz tanıklığının utanç kaplanmış yüzüne
ve kızardı arnavut taştan dilsizler
ölen aşkın gerçekliğiyle aydınlanırken.