Sırlara Kıdem B/astı - 3

bilseydim
hiç yazmaya tenazül zeval etmezdim
doğru insanı kırma meyiline k/anmazdım
biz canız candan öteye gitmeyiz

ne uzak kaçıyordun
kelamın sana k/ar
arkana düşmek olası d/eğili
gönüle yara bıraktığın
bir ömür uzar bu h/alime

_halimize kurduğun k/ördüğüm

yaptığına yer gök ağlar
sen mesut olmayascaksın
bir ömür boyu ağlacaksın
gözyaşına k/alacaksın

_anma adımı kelamına nazına
inanmam gayri

başına gelen ç/ekilir
dönekliğin daniskası s/özler
gözyaşı kalemi kelamı yok sayan
santraç taşın şahına dem kalan
ahlara vahlara dökülür

seni Fırat dinlemez çağlar
ey gönül eğlenme
Fırat boylarında sanat bahar şenliği
gökkuşağına savrulan dinmez acılarım var
dinlemez berfinleri acılar feryatların

uğruna ölecek kadar
kirlenmişe karşı ölüm temiz bence
duygulu şair şiirli özlemin mahşerliğine
şiirime yazılana isletme say

ne sorarsın insan olana
kaldığı yerde bıraksın
insanı mahşerlik görme söyleme
görünmez uğurum gözlerin
anladığın alışına var olan s/özlerin

(görmeyen gözlerine göğsümü çatlatan
sözlerin beni yaraladı)
_şiirlerimin rütbesi söküldü
kidemi kaldı bahara...

14 Temmuz 11 Karataş