Sırrın Tek Tanığı

Yalnızdı
Ve yalnız özünü severdi
Paylaşmazdı sırrını kimseyle
Her gördüğü aynada kendini öperdi
Sonra büyük bir pişmanlık içinde
Öptüğü yeri acıtır, kanatırdı!..

Her an değişen bir yüzü
Hem gülen, hem ağlayan iki gözü vardı
Ne sevmeyi bilirdi, ne incitmeyi
Dostu da düşmanı da yalnızlıktı...

Sıradan bir gündü
Gizlerinden kurtulmak istedi
Yalnızlığa sarıldı
Aynanın önünde durdu
Önce aynanın sırrını dinledi
Sonra kendi sırrını anlattı
Ve sonunda aynayı kırdı
Sırları yerle bir oldu...

Ruhu bedeninden ayrıldı
Elinde sadece cam kırıkları
Ve acısı kaldı
Paylaşılan tüm sırlar kan revan içinde şimdi!..


Ankara/14 Ocak 2015