Sis

perdeleri kapatmaz parmakları kınalı gelinler
ay ışığı sızar geceye
kamaşan gözlerine kan oturur

dağları esir alan sis dağılmaz
ne rüzgarlar eser, ne fırtınalar kopar
şehre yetimlerden ödünç yas okunur

sırtında tonlarca taş
kaldırımlar ağlarken basar bağrına
zulasına iki dirhem yaş götürür

el ayak çekilir
sarhoş naraları ıssız sokakları döver
yüreği yanık kadınlar susarken
boğazına akmış kelimeleri yutar kanatarak
zamana kızgın ruh
zamansızlığa söver

ölüme sevdaları havvadan miras
gün kadar aşikar
akşam kadar hüzünlü