Sis Sallanıp Duran Fırtına Ve Rengin Ötesi

1

ağaçlar saklamış yazı
renk arıyor toprak
sıradaki elem yalnızlıklara bakıyor
bulanık rüyalar dudağın en titrek yerinde
bitik zaman

sonra biraz
kendine yabancılar, nefes almaya çalışıyor
dünyanın ötesini düşleyerek
yasa-dışı direniyor bir kayanın üzerinde yosun
ne güzel konuyor dağların tepesine sessizlik
kentte, tüm anıların trafiğe karıştığı bir gürültü
bu çelişkiye şaşkın uzaklaşıyor bulutlar

ehlileştirilmeye çabalanan çığlıklar
saydamlaşan yüreklerin dibinde
ıssızlık imece usulü dağılmış
bilgisayarlara,kül taplası ve duvarlara
eski masal kitapları, kucaklayıp saklamış çocukları
unutuş, unutuluş ve bastırılan isyan
korkmuyor özgürlüğün ıslığından
dinlenmeye çekilen şarkılardan
nehir gibi, 'nil' gibi uzuyor yorgunluk



2

bizi yanılgılarımızdan mı yarattın Tanrım
hüsranlarıyla cami avlusu huzuru düşleyen ruhları düşün
biçimlendirilemeyen maviler perdesiz bakmayı bilmediği için
tırnak uçlarına kadar ezilen ruhları
tahammül etmeyi buyurduğun için tek başına kalanları düşün
tebessümüyle buluşamayanlara acı

sadece uykularında sana yakın olanları da düşün
kendisiz yolculara acı



biri bana senden dost olmaz diyor
manşete çıktı hiç kimsesizliğim
beceremeyecek gözlerim içimin cehverini işlemeyi
hepi topu başladığım ve biteceğim yerdeyim
yeter ki öfke beni bulmasın Tanrım
körfezin kokusunda hissedeyim tesellini



3

bu hüzünkâr ritme aldırma
ağlamakta bir biçimde söylenir
insan kokusu harflerle siner gözyaşlarına

ömür, dinginliği arayan bir yolculuk
aynaya yaklaştıkça
bunaltı yapan var oluş
sen, yılmış soluğumu ferahlatan
sonsuzluğun yanında mı hâlâ
her şiirim, kollarında kaybolmak için attığım adımdır...