Sisifos Söylencesi
Keşke bilsen, Mefisto, içimdeki çatışmayı,
Aykırı sağanak bulutlar ağzımda çığneyen bir adamım ben.
Herkes bir şâir sanır, çiçek böcek, munis biri,
Oysa kara deliklerde gömdüm önce kutsal kitapları, ardından aşkı.
Şizofren cigaraların dumanı kalkmış ekonomi forumlarında,
Anneli ağıtlar yükselmiş tüm kan grupları için.
Ama önce kutsal kitapları gömdüm kara deliklere,
Hiç kimse bilmiyor, hiç kimse anlamıyor bu yüreğin yangınını.
Haydi bak, kapıları çal, çal, ey yeryüzü insanı,
Merhametin izi kayboldu evlerde, uzatma haşim akşamlarını artık.
Tanrı yok, namluya sür aşkı, tetik boşluğunu al,
Ve bekleyin, bekleyin kıyamet gününü sevgili insanlar, bekleyin.
Ağzımda aykırı sağanak bulutları çiğneyenim ben,
Herkes bir şâir sanır, çiçek böcek, munis biri.
Ya da acıların söz orospusu bir herif, bilmiyorlar ki,
İçimdeki fırtına, içimdeki yangın, bu kelimelerle anlatılamaz.
Sessiz çığlık, kasırga, munisliği törpülenmiş kayalıklar ve fırtınalarla gelen mısralar. Herkes kendisi gibi sansın ya da bir şey sanmasın. Herkes kendini bir şey sansın ya da hiç saysın, en çok şiir yazarken umurunda olmuyor insanın. Toprak munis, taş sert olabilir ama taşınan, toprağınan bir bütün doğamız, Can. Selamlar, sevgiler. Tebrik ederim.