Sitemsiz

Zembille inmedik dünyaya ama,
Zembille ayrılık gördük.
Hayat bir türlü sevmedi bizi.
Sevimsiz, iki yüzlü, haylaz ve mümkün kıldı ikimizi...
Gökyüzünü şahidimiz diye sana verdi,
Bana senden geri kalan yağmurları.
Kominist bu yağmur, yıkıyor aşıkları...

Sen gelmedin diye, içime geri döndüm.
İçime geri dönsen,
Seni içeri alacak kadar hali hazırda duruyor içimdeki deli.
Ve sessizliğe alışamadı sen gittin gideli.
Şu iki göz var ya hani!
Ya katil eder insanı ya da deli...
Okunmamış tozlu sayfaları vardır.
Kiremitsiz bir ev gibi akıtır, acıyı ve kederi.

Aşk bizi çölde buldu, sussuz bıraktı.
Şarabını verdi halsiz bıraktı.
Hayat sitemsizdi, iki kapısı vardı.
Ağlayanı sevdi, seveni sınıfta bıraktı.

Bizler aşkın masumlarıydık.
Konuşmaya mecalim yok artık.
Bundan sonra hayat istediği gibi gelsin.

Ben, hatıralar ve yalnızlık baş başa kaldık!