Sivas Garında Bir Çocuk
Sivas garında bir çocuk!
Zemheri düşleri ekime gebe
Elleri küçücük, elleri yapayalnız.
Yüzünde eskimeyen bir hüzün,
Ve... Altın bahtı boya sandığında.
Sivas garında bir çocuk!
Trenler susar ağladığında...
Bil ki, uzaklara bakan benim.
Bil ki, çocukluğum sensin.
Sivas garında bir çocuk!
Korkulardan bir korku yüzünde,
Elinde küflü ekmek kabuğu,
Ve... Başucunda bir çift potin...
Yastığının yaslı rüyasında,
Trenler sanki arka arkaya gider,
Yüreğinin paslı aynasında...
Bil ki, umutları yakan benim.
Bil ki, gözyaşlarım sensin.
Sivas garında bir çocuk!
Kızılırmağa düşmüş uçurtması
'Boya cila yirmibeş, boya cila yirmi beş'
Siyahtan daha siyah oyuncağı
Ve... Yüreğinde susmuş ninnisi...
'Erzurum çarşı Pazar'
Bir merdiven altında annesi...
Bil ki, trenleri bekleyen benim.
Bil ki, bakmadan giden sensin...
Şair;o çocukta kendini gördüğü gibi, kimi okurların görmesini de sağlamıştır. O çocuk;bakmadan gidebilir,ağlamayabilir de. Şair;onu görür,onda çocukluğunu görür,duygulanır,ağlar,şiir yazar. O çocuğun haberi olmaz bunlardan.Açtır.Korku içindedir.Dünyası paslıdır. Boyacılıkla yaşam kavgası vermektedir.Annesi de sefillik çekmektedir. Ağlasa(lar), trenler susacaktır zaten.
Sivas, gar,Kızılımak da geçince şiirde, Uçurtması düşmüş, ıslanırken hele de Üzülme hemşehrim desem şaire, Neye yarar. O çocuk, Benim de içimde ağlar.
Yürekten kutluyorum.
çok çok çok güzel bir şiir.. :) gerçekten çok beğendim. böyle bir şairin önünde saygıyla eğilirim. 🤐
yüreğinize sağlık şair.. kaleminiz daim olsun ki bizi böyle güzel şirleri okumaktan mahrum bırakmayın.
tekrar tekrar tabriklerimi bıraıyorum sayfanıza..