Şivekar Ölüm

Olduğum ve olacağım her şey için
Yok oluşun eşiği miydi
Ansızın her şeyi inceltip
Kırılgan bir hal aldıran
Daha ne kadar kaygılanıp
Dem vuracak
Kötü bir geceye bölünecek
Karanlıkla fısıldaşırken
Hatta oynaşırken diz çöktürecek
Soğuk mermere öylece yatıracak

Edemiyorum işte düşüncelerimi kontrol
Onlarda dağılmışlar
Karanlık hücremde aydınlanamıyorum

Onun görüntüsü
Yanıma yaklaşırken o ıstırabı
Verdikleri morfin damarlarıma akarken
Başlamıştım çoktan acıyla uyuşmaya
Soluk soluğa geçen bir kaç hafta
Belli belirsiz bir ilgi
Kurtulacak derken
İkimizi de kandırmıştı oysa

Duydum sanki
Alçak ve genzinden gelen bir hırlama...
''Anevrizma''
Anlam ifade eden tek kelime bu muydu?
Cansız ,taşlaşmış yüzünde
Gözlerim gözlerinde
Ne korkunç bir şoktu bu
Nahoş sarı renginde boğulur gibiydi

Bütün bunları hatırlarken
Öldüğümü kaç kez hayal etmişim
Tuhaf bir ürpertinin ensemden yukarı tırmandığını
Ruhumu mor renkli boyayla boyadığını
Saçlarıma tahammülsüz döküldüğünü
Off offf
Yaşamadan bilemezsiniz...

Yüreğim hep çırılçıplak soyunacak geceye
O anın seansını tekrar tekrar yaşatacak
Ta ki
Tik takların ömrümü eksiltirken
Her saat başının yeni bir dehşet vadettiği
O son geceye...

Ey sevgili unuttum sanma
Dünya derin karanlık bir uçurum
Ölüme dört bir yanından ağını atan.

İlknur Yıldırım 31 Mart 2017