Siyah Anadolu

ölüm sessizliğidir ekim
acı serpiştirecek birazdan belli
yaralı bir anka,dağların arkasında
mecalsiz ve sessiz
savuracak küllerini
ve işte durdu zaman
vurgun yedi,güneş
soldu ebediyen

yine eksildim
bu karanlığın mahşerinde
kaç mezar deşildi
bu mahşer yerinde
bir minik yavru
tutunmuş minik parmakları
gözleri iki nehir
matem dolu anasının sıtmalı göğsüne
yanındaki bebeği için çoğalır ananın tasası
sütü bitince
tükürüğüyle besler
ve bitmez yavrusu için yaşama çabası


ay dolu
siyah Anadolu
toprak yutmuş başka bir çocuk gözleri dolu dolu
ölebileceğine mi ihtimal versin.
yoksa yaşayabileceğine mi?
iki beton arası
kısa ve dar lahitlerin içerisinde
kaldı yası
dışarda hava kış_soğuk
nefesi boğuk boğuk
ne kadarda Anadolu kokuyordu oysa
nefesini kesiverdi bir anda ölüm meleği

ve son bakışlar kıyama durur
bu felaket,bir alamettir
kıyameti duyurur
gün sessizliğidir ekim
ölüm'ü serpiştirir
biz ne kadar inanmak istemesekte
bizi bu sınav dolu ölümlerle
işte böyle yüzleştirir