Siyah Beyaz Aşk Seansları

isminle akordunu düzelttiğim ses tellerimin
titremesi,
biyolojik bir olay değil, heyecandandır,
bilesin...

bilesin,
tınısı dudaklarının
değince zarına kulağımın,
bana cennet ehlinden
şahsıma münhasır ayetler iner
ve ben
bir peygamber devesi edasıyla
konup bir baharın, çiğ düşmüş sabahına
sana dirilirim,
ayak tabanlarından
şah damarlarıma kadar uzanan
mesafelerinin mezarından.

bilesin,
ellerim taraksız duruyorsa itinayla şayet,
ki düşüyorsa arayışına saçının,
sırattan düşmüş bir günahkar gibi
boşluğa rötar yapar her kulvarda
ve hangi dala tutunsam son anda,
avuçlarımda yanar,
yanar
tekrar ve tekrar.


bilesin,
gayrısı yok kirpiklerinin,
öpmesem ucundan en küçük fırsatta,
beatless'iz rock gibi kalırım ortalıkta
ve eminemsiz rap gibi halıhazırda
biraz da arabesksiz yetmişli yıllarda
bir idam taburesi gibi
taşırım kendi bedenimi, oradan oraya.

beni
heybesinde yavrusunu taşıyan bir kanguru gibi
taşı göğsünün kumbarasında,
zira bunun dışında
gezegeninden kopmuş bir meteor taşı formatında
seyrederim, yokluğunun kara deliğinin
o yutucu ve yok edici rotasında,
bilesin...

sev demiyorum,
beni kendinle yansıt,
doğur beni bir anne gibi yeniden,
büyüt, nesli tükenmiş bir bitki tohumu gibi
yetiştir toprağında sevgili.

bilesin,
"göğsümde hangi yöne açmış tek gülsün"
ya bu yüreği öpersin ya da öldürürsün.