Siyah Fonlu Sevdalar

Gün batımı...
Misafir güneş usulca terk eder kenti
Perde perde iner karanlık;
Biraz turuncu...
Biraz kızıl...
Ve siyah...
Mavi'nin ardından!

Tilkiden de sinsidir yalnızlık
Ayakuçlarında yürür kalbe
Cellât olur, yerleşince
Öncesi şefkatli bir dokunuş
Sonrası kan-revan...

Gece ise en şaşalı kılığıyla girer koynumuza
Önce parlar biraz
Sonrası zemheri...
Ne yârin sesi düşer uykularımıza
Ne iç sesimizle avunuruz
Kıblesi topraktır artık
Birbirine dönük iki kalbin
Usulca ölüme sokuluruz!