Siyah Nokta Düştü Aşka

Aşk beyaz olandı;
Ayrılıksa siyah...
Biri soğukken, yakardı diğeri...
Sırayla oynarlardı oyunu çünkü.
Önce biri sahnede oynayan, diğeri alkışlayan;
Sonra diğeri oynayan olurdu...
İlkin biri idam sehpasında;
Cellat olurdu diğeri..
Önce biri saklanırdı;
Sonra diğeri onu yakalardı...
İlkin biri körebe olur,sonra diğeri..
Aslında sevmezdi bu iki arkadaş birbirini;
Ama ezeliydi işte ilişkileri..
Ayrılık biraz bencildi; o yüzden haz etmezdi aşk ondan....
Çünkü aşk;sencildi hep.
Diğer ben için yaşardı...
Ama ayrılık bilakis,kararttımı bakışlarını;
Soğuk bedeniyle ayırırdı iki BEN'i...
Ya da çok mızıkçı olurdu,oyunun ortasındayken.
En güzel,en saklı yerdeyken aşk;
O,SEN den vurup; buluverirdi onu hemen...
O yüzden sevmezdi;aşkla ayrılık birbirini..
Çünkü aşk saftı, beyaz gibi...
Ama ayrılık;ölüm gibi siyah olandı..
Siyah beyaza ne kadar yaklaşsa;
Beyaz mutlu olur, gelecek kendine sanırdı....
O kadar SENcil oluşundan...
Siyah yine yapardı ama sonunda oyunbozanlığını...
Beyazın; o bir damlacık kadar düşüp boyadığı yeri;
Kaplayıverirdi sessizce, sinsice...
Ve beyaz sonsuza dek kararırdı;düşüp büyüdüğü yerde..
Bu yüzden sevmezdi;siyahla beyaz birbirini..
Bu yüzden gelince biri,giderdi diğeri..
Bu yüzden tükenir;ölüme soyunurdu aşk, ayrılık gelince...






Tüm siyahlar size sesleniyorum:
UZAK DURUN HAYATIMDAN!
BENİM BEMBEYAZ DÜŞLERİM VAR!