Siyah Şehirde

Kapkara bir şehir ki herkes yapayalnız
Yalnızlık yağarken avuçlarıma bu sahte şehirde
Parça parça olurken yüreğim,
Tükeniyorum!
Kim bilecek ki, eriyorum sonsuzluğa...
Ufukta ne bir gemi ne bir damla umut,
Kimsesizliğin girdabında
Siliniyorum!
Geçmişin fotoğraf karelerine ağlayarak
Terk ediyorum...
Sis bulutlarında kayboluyor geçmiş...
Gözyaşlarım bedenimi temizlemek istercesine akarken,
Son kez kucaklarken Hayat;
Karasını bulaştırmadan göndermiyor sonsuzluğa...

İçine çektiğin sigaranın son dumanındayım, kim bilir ?
Verdiğim son nefeste, senin en derinlerinde...!