Siyah Ve Beyaz

Siyaha dönmüş hayatım,
Şu yağan kar gibi beyaza döner mi..?
Diner mi içimin sancıları..?
Sızıları biter mi..?

Hergün aynı acılarla gözlerimi açarken yeni doğan güne;
Siyahın beyaza , acının neşeye dönüşmesini beklemek,
Bi çare gönlümü avutmak değil de ne..?

Rabbimin adıyla şifa diye dokunduğum her yara,
Günü gelip kabuk tuttuğunda,
İzi kalmaz mı içime içime işleyen yaralarımın..?

Aldığım her nefes cam kırıkları gibi batarken göğsüme...
Çaresizlik yar gibi girmişken gönlüme...
Umuda umut bağlamak dindirir mi içimdeki umutsuzluğu..?

Gönül yorgun , gönül kırık...
Ve gönül bu kadar bitkinken,
Hangi mutluluk ilaç olur böylesi içten bir kedere..?