Siyaha Bürünmüş Aşk/Ah!

/Şimdi gitmek var, zamanın derin kuytularına, o kuytulardan bir sesleniş var.

Alev olmadan gitmek lazım yanından./







Ah sen.
Siyaha bürünmüş sayfamda kal, gitme der gibiyim.

Ah sen.
Çok zaman sonra gözlerimde seni bulmuş gibiyim.




(?)
Nedir bu çaresizliğim?
Gitmeler varsa senin yanından uzaklara.
Sözcüklerimi kuma mu gömmeliyim -ah sen.



Siyaha bürünmüş bir aşk* adında benim için.
Avuçlarımdan yükselen o ateş.
Hiç hissettin mi ki. -yüzüne bakışlarımı.
İsmini harflere böldüğüm zamanlarda bildin mi hiç.
Gitme der gibiyim şimdi, hiç gitme.
Ben zaten gitmelerdeyim.



Ah şu sevdalı başım, nedir acı yağmuruna tutuluşların?





Bırak! -sinsin kokusu tazeliklerine.
Ah tene değişi.. -bu mevsim aşk kapı arasında.
Sanki aşk* değmiş gibi..
Adına aşk mı demeli?
Seslenişlerde var bir yürek..



Belki de bilmeyecek hiç. O.
Yİne mi aşk* düştü başa, ah.
Solmalardayım.

Siyahının külüne tutulmuş gibi, tenim.
Teninden kopamayacak aşk biriktiren içim.
Bulmak ve kaybetmek.

Ah ne acı, yürek!

Gitmelerdeyim, alfabemin son harflerindensin sen.
Adına acı yazacağım, beklemelisin.
Bu mevsim belki de hiç böyle sıcak geçmeyecekti, yakıcı teninden.

Tekrar yaşar gibiyim.
Ah, keşke gitmeler olmasa.

Ah keşke kal-san da gitmeden ateşinde tekrar tekrar kavrulsam.

Yağmurlar beni bulur şayet, gitmelerdeyim.
Aşk ense başında bekler, beklese de çaresiz avuçlarım var benim, ağlamaklıyım.



Anlamadı, sustu.

?Siyaha bürünmüş bir aşksın.