Siyahın Asaleti

Elbet bana sorulmadı ana rahmine düşüşüm.
İklimlerden habersizdim, güneşten bi haber.
Önceleri kan pıhtısıydı adım,
Sonra cenin...
Çıkınca okyanusun bağrından,
Uğur'a dönmüş adım.
Kimin elinden tutsam hayatı,
Bahtsızlık...


Nedendir bilinmez ömrüme giyindiğim siyahlar,
Belki bir kuşluk vakti acıya doğmuştur beden.
Ya da ısmarlama bir zevkin tohumudur düştüğüm toprak.
Hangi pencereden baksam resmine dünyanın,
Karmaşa...

Ben niye göremiyorum güneşin cömertliğini.
Kara bir bulutun kiracısı olmuşum,
Güya renkler uçuşuyormuş evrenin her yerinde.
Kırmızı, mavi, yeşil sabahlar karşılıyormuş insanları.
Ya ben dünyalı değilim ya da dünya bana küs...
Hala siyah geceleri aynı renkten sabahlara ilikliyorum.
Ne yana dönsem gözlerimi,
Zamansızlık...

Sizin de avuçlarınız üşüyor mu temmuz sıcağında?
Eski bir Türk filmi izlerken,
Gözyaşınız var mı akmaya meyleden?
Sigara dumanıyla öksüren odanız,
Yatağınızda uyuyan hüzünleriniz var mı?
Cam kenarına konan güvercine dert yanmadınız mı hiç,
Hiç mi kaleminiz dile gelmedi?
Aynada yansıyan aksime bakıyorum her sabah.
Kendimde görüyorum sizleri,
Hangi yana çevirsem yüzümdeki sevgiyi
İnsansızlık...


Ben de mavinin huzurunda kahve yudumlamak istiyorum.
Gözlerimi yeşile bulayıp,
Dilimden pembe sözcükler dökmek istiyorum .
Biraz çocuk olmak istiyorum biraz da aşk.
Şiirin eteklerinden tutup;
Gökkuşağı rengiyle yazmak,
Deniz tadında...
Gözlerini görünce dilimi ısırıp,
Yarin teninde tuz olmak istiyorum.
Hangi düşe kapatsam gözlerimi,
Hayalsizlik...

Nerde düşe kalka yürüyen bir çocuk görsem,
Annem ağlar bir yanımda.
Babam üşür koynumda.
İçim içimden saklanır, dilim sözcüklerden.
Susmalar keser bileklerimi.
Kan kaybeder gençliğim.
İşte bu yüzden saklanır renklerim.
Siyaha aşkım, siyaha öfkem bundan.


Madem siyah renklerin öfkesidir,
Kudreti olan alsın öfkelerimi.


UĞUR YÜCE