Siz

Sizi bu kimlikler mahvetti.
Sizi bu giysiler mahvetti.
Siz siz demek mahvetti.
Sizi gölün seyri, göğün sesi mahvetti.
Siz, siz gözlerinizin mağduru
Siz, sözlerin tek sorumlusu
Sizi ceylanın kalbi, çocuğun ağlayışı mahvetti.
Siz, asılmış çarşaf.
Siz, günahın tabiata işlediği.
Siz evet siz, en kötünün en son umudu.
Sizi sınırlar, çam kokan dağlar mahvetti.
Size üzülüyor, sizi umursamıyorum...

|Özgür Özdemir