Siz Kaç Kez İki Duvar Arasına Bırakıldınız

Bu gece
Hıncahınç caddeler
Sokak aralarına dalıyorum
Farketmedi
Üstüme üstüme geliyor
Canlı cansız her şey...


Uçuşsa da milyon figür bayım
Kimseler yok etrafınızda
Cam gibi parlıyorsunuz elalarımda
Zaten unutamadılar ki hiç sizi
Anlamıyorum bazen şu kaderi
Nedendir bilinmez
Belki de bir şeyler göstermek için
Yeniden karşılaştırdı bizi...


Hatırlar
Kesin yeşilleriniz
Yüksek
Dar
İki duvar arasına bırakıp
Üzerime han kapısı kilitlemiştiniz
Hiç acımanız da yoktu
Anahtarlar elinizde
Terkedip gitmiştiniz beni...


Çaresizdim
Çıkmalıydım oradan
Sağa sola sürterek omuzlarımı
Yürümeye çalıştım
Ne yazık ki
Gittikçe daha da daraldı
Sonu zaten görünmüyordu
Kımıldayamıyordum
Sıkışmıştım
Yorulmuştum
Gökyüzünden medet umdum
O da ne
Tepemde en az on tane güneş
Kavuruyordu
Sanki yeminli
Damarlarımda kalan üç beş damla kanı da o kurutacak...


/Tanrı her yerde olamazdı
Bu yüzden anneleri yarattı/ *


Tam kendimden geçerken
Siyah bir karaltı gördüm üzerimde
Annem
Nasıl olur
Yırtıcı kartala dönüşmüş birden
Sımsıcak pençesiyle
Çekip aldı
Süzüldük gökyüzünde
Zar zor
Merhaba dedim ikinci kez yeryüzüne...


Bayım
Bakıyorum da
Göremiyorum neredeyse omuzlarınızı
Taktığım apoletleri sökmüşler
Oldukça da törpülemişler
Siz
Ben görmeyeli
Sayabildiniz mi
Kaç kez iki duvar arasına bırakıldığınızı ?...



* Alıntı