Siz Ve Ben

I-

Sanrı nağmeleri kulağıma dolarken,
Kırık notaların melodisi batıyor yüreğime.
Bütün kötülükleri barındıran gözlerimi karanlığa diktiğim vakit,
Ellerimde beyaz zambakların kokusu çürüyor.
Soluğumun yettiği kadar üflüyorum isyanımı,
İçimde göç eden bütün kafileler senin adını taşıyor.
Sonra, oynaştığım şeytanları göğsüme yatırıp,
Sizin Tanrılarınıza karşı benim günahlarım diyorum!


II-

Bir aşk'ın miadı ne zaman dolar?
Kaç gün dönümünde rafa kaldırılır?
Kaç kişiliğe bürünür ihanet?
Ve üstüne kaç mevsim ayrılık düşer?


Aşk'ın gölgesi düşerken göz ucunuza,
Aklınıza ağ kurmuş şüphelerle nutkunuzu bağlamanızı anlıyorum!
Anılarınıza karışmış gençliğin takvimi ölümü arşınlarken,
Hayatın dudak kıvrımından düşen yaprakların habercisi oluyorum!


III-

Süslü kelimelerimi idam ettiğim günden beri,
İçinden geçip gittiğim tüm hayatlardan muaf değilim artık.
Sevaplarım hiç'liğin asaletinde volta atarken gecelerce,
Güneşimi bir fahişenin teninde söndürüyorum.
Ağzı bozuk her duada zikredilen hüzün sevgilim oluyor,
Ben göz yumduğum her yalana sobeleniyorum!
Beyaz kağıtlara ıslıkladığım her umut parmak uçlarımı kirletirken,
Tenimi kanatan masumiyeti alnında öpüyorum.
Sen makyajsız gerçeğini üstüme düşür yine.
Ben beyaz kurdelasıyla saçlarıma dolanan yağmurları seviyorum!