Sızı
bir rüzgar
bir rüzgar
kökünü söktü
kocaman bir ağacın
hışırtılar yayarak
yattı kendi gölgesine
yaprak yaprak kısıp gözlerini
güneş aradı gecede
gökte
yarım yamalak bir ay
dürüldü
dürüldü
girdi evine...
sızılandı ağaç.
sabah diye diye...
Yalnız İnsanlar gibi,
Tabii ağacın dili yok ki konuşsun üstelik..
Belki bizler duymuyoruz,kimbilir..
Sızıydı gerçekten..
Sevgiler..
Bakar mısın şu yaşamın dengesine... Şiir olanlar okunmuyor da, şiir olmayanlar, şiire yaklaşamayanlar dönüp dolaşıp yorum yazılıyor. Pes! diyorum.
Evet... Yaşamın içinden sımsıcak bir şiir bu... Kutluyorum sevgili dostumu. Yalakalık yapıyorsam kör olayım. :))) Seni burada gördüğüme ne sevindim bilemezsin.
Sevgiyle sevgili dostum.
her zaman severim bu kalemi kısa ve özdür şiirleri ama anlam yüklüdür,sevgilerimle..