Sızı

say ki
toplama kampından kaçtım
arkamdaydı nefretin askerleri
beni şakağımdan vurdular
ölmedim...
ellerimi parçalanmış bir çocuğa bıraktım
gözlerim terk etti beni
maviymiş gökyüzü
görmedim...
yüreğimde istif istif yanık insan cesedi
zorba bir sızı kovaladı beni

toplu mezardı insan gözleri
utanç taşıyordu kirpiklerden
bir fotoğraftan konuşuyordu ölü bir kadın
"aç susuz bıraktılar bizi," diyordu.
"sonra kurşunla doyurdular bedenlerimizi"
kurşundu
baruttu dili
şuncacık bir kadındı
dudağımda donan çığlık kadar sıska
sığmıyordu zulüm hiçbir mezara...

sevgili say ki
cehennemde yeşil bir ağaçtım
yakıtı kindi ölmüş insanlığın
yaktılar beni
kor oldum tutuştum da
yanmadım...

11 Ağustos 2013 braunschweig