Sızı

mâhur bir ezginin
ince sızısı dokundu yüreğe sessizce


griler vardı
maviliklerin berrak kucağında


akıl dört duvar arasında
güne hasret
güne vurgun
ve
güne küskün


saçları yalayan rüzgâr çok gaddar
anlaşılan
daha şafağa çok var
bir ben
ve bir kaç sokak kedisi kaldı soğuk taş kaldırımlarda


uzun geceler bağrında
soluksuz kaldı
kedere boyun eğen umutlar


ne bir çığlık
ne bir sızlanma
üzeri hüzünlerle örtüldü yürekte
adına ne deniyorsa
o sineye saplanan zehir zıkkım duygular...