Sızı Güncesi

Tane tane çisil çisil iplik iplik
Yağmurlarımın sebebi sensin.
Ve şehrimin ıssız kaldırımlarında,
Gölge gölge büyüyen renksin.

Sessizliğin sesinde içli bir keman sesi
Durgun sular gibi akıverir bulutlardan
Saçlarımda ılık nefesinin busesi
Tiril tiril bir yalnızlık yükselir sokaklardan

Neyim ben, bomboş aynalarda bir adam!
Hıçkırığım duyulur lacivert sofalardan.
Her şiir bir gurbettir kirpiklerince yazılmış
Her hatıra sana döner ıssız odalardan...

Ben ne kadar da yorgunmuşum meğer!
Üşüyen mum alevinin şamdanlarında
Sen yüksündüğüm vefasız mevsimler gibi
Ölgün nefesler tüter buhurdanlarında

Sen benim öteki yalnızlığımsın
İçimden süzülen renkler gibi
Sahi sen benim hangi yalnızlığımsın?
Kundakta gülümseyen bebekler gibi

Sen sokağımda bir köşe başı
Mahzun duruşuna yazdığım şiir
Sen loş kaldırımlarda ıssızlık
Ben hala yolunu bekler gibi...

Dilimde acı bir hüzzam bestesin
Ruhumda içli bir keman sesi
Üstüme yağan çisil çisil bir yağmur,
Sen kül rengi bir gecenin busesi...

Kirli sakalımda bir ezilmişlik
Sen kırık tebessümüsün şiirlerimin,
Parmakların kemikten birer kalem
Sen doyulmaz kederisin gecelerimin

Oysa iki katlı o cumbalı evinizin,
Eşiğinde utangaç bir delikanlı durur.
Ve hala sırılsıklam, hala deli fişek,
On yedi yaşının kalbi vurur...

Kaç sene yitti, kaç mevsim bitti
Sana olan sitemimi duyuyor musun?
Sen gözyaşlarımla ıslattığım
O toprağın altında uyuyor musun?