Şizofren Akşamın Son Operası

1
sen şizofren akşamların körkütük sarhoşu
yalnızlıklar operasının tek kişilik senfonisi
sen.. sağır, dilsiz ve kör bedenin lirik esiri
kendin bile duymuyorsun müzikalin sesini
hadi kulaklarını aç ve dinle
hiçbir enstrüman çalmıyor
şuraya bir baksana seyirci koltukları bomboş
localarda hayaletler geziniyor
birkaç gölgeden başka bir şey ilişmeyecek gözlerine
hadi baksana, bir korkak gibi saklanacak mısın
sen tükenmiş bir asrın unutulmuş yıkıntısı
sen...

2
ben sırtımı çoktan döndüm maskeli yüzlere
gölge ya da gerçek olmaları
ya da hiç olmamaları umurumda bile değil
asıl sen duyabiliyor musun geleceğin ayak seslerini
zaman seyircilere mahkum olanların küllerini savuruyor
küstahlara hadlerini nasıl da bildiriyor baksana
ben yalnızlıklar operasında
geçmişin ve geleceğin silindiği yerde
kazıyorum sonsuzluğun mezarını
ve içine gömüyorum yalan olan her şeyi
burası yalnızlıklar operası
sonsuzluğa açılan şizofren akşamın son rüyası...

1
sen.. sen yarını göremiyorsun

2
ben zaten bugün için yaratılmışım...