Şizofren Katilim Kimdi Benim Anne

Şiii Sessiz Ol
Ey Ruhum...






tanrım yetim saçlarımdan savruluyorum
mayısın kuzey çocuğunun nâr hastane koridorlarına
bir bebek ağladı dünyaya
ruhum bir bedende ayrım hücresi
ayrım hücresine yanaşmadan yeniden doğ beni tanrım
ya da kömür karası akan kanın ciğerlerime dolmasıyla
b o ğ beni tanrım






cennet
annem ayaklarından beni neden düşürdü
gece gündüz arasındaki yer gök şahit
ben senin ayaklarında kaç kere intihar ettim
bilmiyorsun anne






tanrı beni ellerine sunduğunda
babam ağlıyor muydu
iblisler süt dudaklarımı kanatıyor
göbek bağım kesilme çığlıklarından
rahmin ağzında yendi






üç vakta kadar lanetlinin çocukları dirilecek
duydun mu anne
muson çocuklarını yiyecekler
çığlığım Abrahamın Keldâni kavminde
x doğumumda mühürlendiğinde
çocukluğumu kaçırıp
göğün en uzak kısmına gömecekler
ölmeyecek misin sen bana
a n n e ölmeyecek misin







kırmızı camdan çiğnenen bileklerimi
kim koruyacaktı baba
ölü olan sen gündüz ölümlerimde
sesimin hıçkırık gürültülerini
duyacak mıydın tanrı evinden






iki ayaklı varlıklar
mutasyon kimlikleriyle dirildiğinde
beynimin ince çizgisi kendini fırınladı
bebeklerim arşa savruldu
bir iki üç tıp oyununda aklımı burktum
ebe kimdi kaçan kimdi anne






çocukluğumda en sevdiğim
shakespeare tiyotrosunu bastı
hiç tanımadığım bir kadın
iri gök rengi gözleriyle
duisburg caddalerine kan boşaltıyor
mayıs ayının on dördü akşamının
m o r g yatağına






deli sokağına hapsedildim baba çıkamıyorum
kimdi bu kadın kimdi içimden çıkmak bilmeyen
yastığımın kenarında uykuma göz diken
alfabeleri astıran harf harf çarmıhı yaktıran
havva kızını kemiklerimden deşen
küçük bir kızın süt verilmeyen cümleler tabutunda
gömüldüm diri diri
anne
cinnetim sâlâ sesinde muskalanıp yeryüzüne aktı
kirpiklerim kangren ayininde







gölge karanlıkları tırnaklarını uzattıklarında
ay karanlığa gömüldüğünde
yer sonsuz geceye bağlanıp düğüm atıldığında
y e d i basamağa
tenler l â iğnesiyle
gözlerinin yorganlarını dikip açtıklarında
kulakların perdeleri silkelendiğinde
mezarlar boşaldığında
irinle karışık dirilenen kötü bedenlerin
çürümüş etleri göğün mezarından düşecekler
korkuyorum anne
doğum koltuğu üzerime örtülmek üzere







susma anne susma
loğusa yatağın soğuyor
cinler sırada kırk gün kıyamet
şerbetim dudaklarımdan üflendi
sur ağlıyor cenin halimden






söyle artık
şizofren katilim kimdi benim anne
babam mı sen mi
yoksa Tanrı beni sana verdi diye
Tanrı mı







Tanrım al beni günahıma giren
anne duvarından







Ahmet Ormancı'ya
Çok Saygılarımla










Tülay Lâl
martonüç
Lösev