Şizofreni Azmış Düş Geceleri

Sen yoktun

Ne zorluklar yaşadım
Ne şizofren nöbetlerine tutuldum bir bilsen
Az kalsın kendimi yakacaktım
Ya da bir kandil gibi geceye asacaktım...

Sen yoktun

Düşlerim de küstü bana kaderim bu ya
Gülüşlerim alıp başını gitti
Ekmeğimi banacak tuz bulamadım...

Sen yoktun

Kedimiz bile terk etti beni
Muhabbet kuşumuz sustu ötmüyor artık
Komşular da kapımızı açmaz oldular...

Ne mi var bunlarda?
Bir görsen bin türlü kepazeliği...

Sen yoktun

Şizofreni azmış gecelerimde
Uykulara hasretim şimdi
Dizlerim tutmuyor ki bir adım yürüyeyim
Ya da pencerenin kanadını açayım...

O gün demliği unutmuşum sobanın üstünde
Dibinde çay may kalmamış
Ne tuhaf şey değil mi!

Sen yoktun

Bir görsen acırsın halime
Kanadı kırık bir kuş misali
Garibim
Suskunum
Param parçayım...

Biliyor musun?

Tepeden tırnağa hasretim
Tepeden tırnağa acı içinde!!!

Sen yoktun

Fesleğenlerin de kurudu saksıda
Ben hep matem havası çaldım söyledim
Komşuları rahatsız etmişim ki
Son defa uyardılar sonum çok kötü

Anlıyor musun?

Ne olur dön artık
Birlikte karşılayalım şafağın seherini
Gecelerde güneşim ol yeniden
Gülüşünle güller açsın gönlüme...

Dön artık özledim kokularını
Dön artık kimseler kına yakmasın

Dön de gör ne olur

Yokluğunla nasıl harabe olduğumu!

Ozanca/İZMİR