Şizofreni Sessizliği

gölgenin gözleri çığlığı bir aşkın
yalnızlığı bir korkuluk fırtınası

karanlık bir kuş geçiyor önümüzden
ihlal ediyor şarkılarını tüm hüzünlerin
ki gözlerin uzak bir ütopya'nın sınırlarıydı
derinlerinde yüzdüğümüz bu deniz
yüz ölçümsüz unutuluşların yüzsüz suları

şimdi ölümün en ince ipi dolandı boğazıma
bu öyle bir hıçkırık ki yaşamak kadar inandırıcı
yoruldum çıkıp gitmekten her seferinde aynalardan
sırf kargalar kondu diye düş konmaz ağaçlara
ölümümün sığ sularına bir ayağını uzatır şeytan