Şizofrenik Çıldırmalar! / Korku

sessizliği dinliyorum..
sessizim...
suskunum,
konuşacak hiçbirşey ve hiçkimse yok...

sözlerim pencereden rüzgara karısıyor,
belki gidiyordur bir yerlere kadar..
gitmese de olur,
susuyorum...

yapayalnızım,
müziğin ritmi kulaklarımda,
içimi acıtıyor en cok kıpırdatması gereken zaman...
sakinim,
ağladım ve bitti...
sorun değil,
ne olmuş yani ;
karanlık bir odadayım,
aslında ısık var ama görünmüyor,
ses de var ama duyamayacak kadar dipteyim...

bu ne ilk ,
ne de son...
bu nasıl bir depresyon!
dudaklarım hareket ediyor,
hissediyor musun ?
ama ...
ama konuşan ben değilim...
bir sigara yakıyorum,
hüzne bogulmuş gökyüzü,
çelişik bir kaç satır arası,
yüreğim kanıyor...
biri mi sesleniyor ne ,
kim seslenebilir ki bu saatte!?

bir patlama sesi geliyor,
dagılıyor bütün maskeler bir yana,
neredeyim ,
kimim ben ?
binlerce soru...
cevap yok...

orda mısın özgürlük,
dokunuyorum sana hissediyor musun ?
yoksun...
neredeyim ?
kimse miyim , yoksa
kimsesiz mi ?
dur diyor bir ses ...
hayır hayır,
bağırıyor...

korkuyorum...

insanlar nerede,
omuzların üzerinde neden hayvan silüetleri var ?
tanrım orada mısın ,
hey ,
neden sesim yankılanıyor,
ayaklarımdan yukarı cıkanlar da ne ?
örümcek mi, yoksa böcekler....

içim acıyor,
yoksun...
yer çekimi de yok,
ayaklarımı hissetmiyorum,
ilaçlarım nerede,
bulamıyorum,
çok ihtiyacım var...

sigara yakıyorum,
ah ölüyor musun canım...
hayır...
kül oluyor bütün hayallerin..
yokum...

korkuyorum....
karıncalanıyor sol kolum,
ve sırtıma vuruyor yalnızlıgım,
kaçıyorum...
ya da...
şizofrenik bir aşkla ,
çıldırıyorum...

__________________ kayboluyorum...
______korkmuyorum...