Şizofren / Ufuk

Boynunda fular 

Fötürü yan siyah kaşe kabanın üstünde

Ayakkabısı rugan, dudakta sıgara

Dumanı uçuşuyor yağan yağmurla

Kozlu rıhtımında... 

Martılar sinmiş kayalıklara

Kafeleri basmış deniz

İskelede kendini zor aydınlatıyor sokak lambaları

Hırçın karadeniz

Beni de boğsa dalgaları diye bir ümit beklemekte 

Hangi vakit? 

Her yağmurda

Pamuk ellerine tutunduğum o gün gelir aklıma

Kıvırışık saçlarıyla örmüşüm kader halımı

İlmek atlamadan sarmışım kilimi

Gün doğurmuş güneşi

Yıldız dökülmüş sereserpe çizgime

Ve göçmen kuşlar göç etmiş sessiz sedasız

Bu Kent çok yalnız kalmış sürü göçünce

Ve ben kuzeyi gösterircesine yosun bağladım yalnızlığımdan

İki çift kelama muhtaç 

Deli gibi kendi kendime konuşur dururum

Sen Behçet Necati edasıyla 

Baston vurursun kaldırımlara

Ben hala ayağındaki nasırdan şikayetçiyim aldırma

Ah yardan yaralı cancağzım

Bir uf desen dökülürüm yollarına

Nede olsa her sabah incecik Bi çizgiyim camında

Yarda olmak kolay değil yara da

Umut olmak varya ufukta

İşte o insan olma gerekliliği

Unutma güneş her sabah acıdan doğar

Ve çiçek gözyaşıyla ıslanır her çiğ...