Sobanın Üstünde Kestaneler

Bir başka oluyor buraların kışları
hayallerime sarılır yatarım öylece
yastığımda babamın kokusu
damağımda annemin tadı
ah...! ne çok severim kardan ayları


Kuşlar uçuşuyor dört bir tarafta
güz ile başlamaz mıydı tüm göçler?
hava ne kadar soğuk
kuşların sesi boğuk
anladım üşümüşler....


Menekşemi suladım biraz önce
cama boynunu dayamış
beni içeri al diyordu
soğuktan buz tutmuş elleri
dışardan bir ses duyuldu
menekşem gülümsedi
başını sokağa uzattı
bir parça kar tanesi
kirpiğine tutundu....


Gün ellerini salladı geceye
gece sallandı
hava ayazdı
şair gününü yazdı
bu güne ne yazsa azdı


Soğuktan soluğu kesilmişti abimin
soba sıcaktı
annem bir odun daha attı
evin biricik oğlu
ısınacaktı...


Saçlarını tarıyordu kızkardeşim
bir yandanda tacını arıyordu
babam bacaklarını uzattı
annem babama çayını
umutla bekliyordum yarını
karlar döküyordu bulutlar
hepsi yarın yere tutunacaktı...



Cama dayadım ellerimi
cam buğulandı, dışarda yağan kardı
sobamız ne sıcaktı
yarınlar hep güzel olacaktı
annem sobaya bir odun daha attı


Sobanın üstünde kestaneler
çatlamış ikiye ayrılmış her şey
ah...! ne de güzel geçer kış günleri
bir de hayalimde sen varsan eğer


Haydi durma sende çiz kestaneleri
sırayla koy sobanın üstüne
sobanın üstünde yer var
daya ellerini cama
dışarda yağan kar


Sobanın üstünde kestaneler
sabaha az var
dışarda lapa lapa kar
çatlamış ikiye ayrılmış hepsi
elimde bir bardak çay
sessizce buluşur hayaller
sobanın üstünde kestaneler
sol yanım sıcacık
ah ne çok severim kardan ayları
soba kadar ısıtırmış hayaller
yağan karlara bak sen de
gördün mü tane teneler


Hava ne kadar soğuk
kuşların sesi boğuk
anladım üşümüşler....


Sobanın üstünde kestaneler....

soba kadar ısıtırmış hayaller.....



ELİF KESKİN (KARABULUT) ŞİİRLERİN ŞAİRİ....