Soba/sopa/imla Kuralsiz

Od/dum, oduncuYdum.
Harlamayı severdim sönmeye yüz tutmuş ateşleri.
Önce kendimi,sonra diğerlerini.
Yanmak pahasına
Yok olmak pahasına.
Bir de alkol girdi mi araya,
Sorma gitsin
Neron olur yakardım Roma'yı aşkına....
Hatıra küller kalırdı geriye,
Yorgun düşürülmüş üç beş yaprak...
Nefesim alkol kokardı.
Yüreğimde ayaklanma....!
Oddum.
Od/un olamadım?
Kendi askerlerim kendileriyle savaşırlardı içimde
Yenilen hep ben olurdum nedense!!!
Yüzümden düşen damlalar karartırdı
Ölümü ....

Önümü, sağımı solumu...
Sobe!!!

Karşıdan karşıya geçerken;önce sola ,sonra sağa sonra yine sağa bakmamı söylemişti annem.
(yanlış söylemiş)
Alkolden haberi yoktu.!
O;sadece ekmek mayalanır sanıyordu.
Arpa suyuna kanıyordu kanamış damarlarım....
Tuzlu su akıyordu nedense; bey/az
Bey/az melekler konuyordu yanaklarıma.
Nefesim aşk kokuyordu bu sefer...
Mevsim bahara dönüyordu.
Beyaz çiçekli ağaç-sabahlarda.

Yanmaya özlemi olanların beşiğini sallardım
Ve dünya dönmeğe devam ederdi yine...
Tüm sarsılmalarıma karşın;
Ben, Atlas'tım.
Taşırdım sırtımda dünyayı....
Ya da; bahtsız bedevi çöllerde....
Ne kadar zıplarsam zıplayayım;
Bir uçurumdan öteye gidemezdim.
Çölde seraplar benden bezgin.
Şişede şaraplar benden daha az sarhoş
Ben, beni bana anlattım, gittiğim tüm yollar boyunca.
Tüm yollar bana çıkmasa da.
Size çıkıyordu ya;nasılsa...

Ezmiştim kendimi ... ezdirmiştim zaman/l/d/a...
Kafka'nın böceği olasım gelmiyordu ama böcektim sanki...
Örümcek ağlarından kaçıyordum.
Harladığım odunlşarda kül oluyordum.
Solumadan.

Öte yandan; od/um od/um diiye beynimde haykıran e/cinnnilere uyup;
Krizler geçirir,yakardım kendimi;loş zindanlarda.
Atardım klendimi;uçurumlardan...
sonra garip çığlıklar arasında kaotik bir fırının hararetinde harlardım kendimi;hem de tam ortasından!!!

Buğdaydım önce....
Ekmek olamadan un oldum...
Önce un olunmalıydı elbet,sonra ekmek olunurdu.
Belki pasta olurdum ekmek bulamayanlara...
İki yumurta biraz süt biraz da sevgi konsaydı, benden çıkan hamura...
Pasta bile olurdum tüm gönül yorgunlarına...

Oddum.

Durdum
Durdum
Durdum
Kendimi yaktım,kendimden gayrısına yoktu ki hakkım..
Hem o kadar da aklım..!
Yok üstü yok iyi giderdi..
Od/unda
Od/umda yanmış bir gönüle/gönlüne...

Varlayamadığın yok değildi aslında...
Varlayamadığın, çağlardı giremediğin ak/denizlerde.
Sen; Karadeniz mağduru!
Davan net...
Bulamadın kendine bir mahkemeke ki boşayacak seni senden...,
Tüm avukatlar beş para istiyordu.
Sende o kadar yoktu işte!
Yoktu...
Karadeniz tuzlu,tuttu seni deniz...
Ey Karadeniz...
Sahil rüzgarlı.
Kendini hayal et,çocukluğunun boşluğunda yine...
Gözlerin............
Dolu
Dolu!
15 mayıs 2010....sinop...kuzeykent