Sobele/n/diklerim

kırık
aynaların
nefessiz yaşamlarında s/aklanır umutların

bir pusu kadar
aklında sevgi tohumları barınır
sustuklarının

tövbesi kadar
günahı da faydalanır bu bilmecenin
enkazlı cevabından

ne kadar
oysalara saklansan da
keşke kadar değeri olmaz
dışladıklarının

gölgesi güneye dönük
alfabesinde
c/isminin farklı simaları kazınır

bulunan negatif bir kan gurubu kadar
eksi
bulunamayan pozitif değer kadar
artı olarak kayıp hanene çakılır

tutsak kaldığın uzaklar kadar
yakılır
zifirisi meçhul
safran sarısı kayalıkların
ve onların üzerine yazdıklarının

küçük cüsseli
matematiğin sıfırını alıp
onun yüzünün önüne koyarken
hiçbir değerinin olmadığı anlaşılır

halbuki
alıp da çarpsan onu çehresine
nasıl da yoksun kalır

lakin
bitmek bilmeyen
soğukların arasından
sıcacık turuncu avuç içlerine doğru
bir kerecik üflense
aydınlanır karanlıklar
çıkar ortaya
irtibatını kaybetmiş yollar
ve sen noktasında
içten içe okunur ezgisi unuttuklarımın

pencereme
dikilen o gözlerin
gökkuşağına benzeyen renklerinde
ruhum kederlenir

ağlamak istenen her ne varsa
anlatılamadan gömülür
sokağın kuytu köşesine

ne olduğunu anlayamadan
saplanır çiçeğimin saksısına nefesin
hissettiğim çıkarsız derinliklerde
vedalaşır sonsuz hislerle
bütün ömrümce gizlediğim
sobele(n)diklerim..


08.11.2017