Sofra

Boynu bükük mahcup gün yılların telaşında
Yağmurla karılan efkar çorak ruha yakılır
Asılır sükutu hayal donar gözyaşında
Saklı bahçede mamur sırça köşkler yıkılır




Önce gül gibi kokar yürekte dost sillesi
Hayat çalan ağusu petek petek bal olur
İblisin tezgahında dokunmuştur hilesi
Sözü dikenli çalı tutunacak dal olur




Üşüyen geceleri harlı düşlere banıp
Gündüze mum misali aydınlık toplar ruhun
Dinlersin masalları bir yudum suya kanıp
Peşinden gidemezsin umut satan güruhun




Elde dilde yürekte zamanın tırnak izi
Ak düşen saçlarımız hayalleri kanatır
Baharın hasretiyle kışa dayayıp güzü
Son demin sofrasını umutsuzluk donatır