Sofradaki Yara

Sandıkları önemserdik, dam üstlerini
Yaşam alanlarını çatıyorduk her şeye karşın

O kelebek, yolun tozlu kısmı, o kırık aşk
Bir içli şarkıda avlu taşı olmalı

Sokulup uyuyoruz bir kuşun taçyaprağına

Gecenin hırkası sırtımızda, yürüyoruz
Sokak lambalarını, sığınakları, taş oyuklarını okuyoruz

Sofradaki bir yaraya ne zaman dokunsak
Giyinip kuşanıyoruz o akşamüstüne

Kısaltıyoruz günleri ucundan sütler koyulaşırken
Derelerde, kırık aynalarda, gerçeklerde

Aksu hep boz bulanık akmaz ya

Bir selam olmalısın kırların elinden çıkmış
Yolların sapağında, kınalı seslerde

O anılara eğildik o duraklara çıkıyoruz
Sözlerin, bir ırmaktan alıyor ağırlığını

Duruşumuzu götürüp bir anıya koyuyoruz

(Mühür, Mayıs-Haziran-2009, Sayı:25)