Soğuk Bir Ankara Sonbaharında

sensizliğin acısıyla yazdım şiirimi
soğuk bir ankara sonbahırında
hasretin bir çığ gibi çökerken üstüme
çaresizdim baka kaldım sadece
olmaz değişlerin ve korkuların
kulaklarımda o tüm haykırışların
her bir zerremde hissettim,
sensizliğin ayazını
soğuk bir ankara sonbaharında
nakış nakış işlerken sensizliği
dilsiz duvarlara
yağmur yağıyordu dışarda
gözlerimle eş olmuşcasına
ıslak sokaklar şehrindeyim artık
ankarada...
soğuk bir ankara sonbaharında
isyanları ateşleyen bir gecede
sensizliği tatdım tüm olurlara rağmen
ve aykırı bir hayat da kaybettim seni
bulmuşken ta uzaklarda...

sen ve ben yani ikimiz
yoktuk artık,
soğuk bir ankara sonbaharında...