Soğuk Bir Son Nefes

Sokaklarda eserken rüzgar
Çarpar bir bedene hiç aldırmadan
Titrerse benliğim, bilirim yanlızlıktan
Yolumu aydınlatan ufak ışıklı lambalar
Çare olamıyor,
Adımlarının sessizliğinde, yine yanımda olmana
Hep yürüdüm, yolun sonuna varmadan.
Boş bakmak neymiş sokaklara, anlamazdım
Çok yaşadım
Yaraların kimsenin dokunamadığı o yere
Hiç ulaşamadım.
Sen ise hep ordaydın.
Boşlukların içinde tek yaşayandın.
Varlığında bizi, yokluğunda beni anlamadı onların hiçbiri
Ben ise varlığında dünyayı kaybettim
Yokluğunda kendimi bulamadım, ne yazıkki
Mesafeler çokta olsa aramızda şimdi
Sen bilki hep yanımdasındır benim
Ne anlaşılmak önemli ne de biryere varmak aslında,
Sen olmadıktan sonra
Ne yararı var kalbe, bu masallarında.