Soğuk Odalar/ Gurur

Sevgilim;
Çok oldum biliyorum
Seni dilemekle, ömrümün sensiz geçemeyeceğini söylemekle...

Suçluyum, biliyorum
'Gitme' diyemediğim için
Baharın o eşsiz dalgalarında
Aklımın darmaduman senle kaplı olduğunu bile bile
Hep sen diye tutturan bakışlarımı sana çeviremediği için,
En büyük yarayı ben alsam da,
Yine de
Suçlu/ umutsuzum..

Kuşsuz bir kervana düşen yıldızlarımı
Koparıp attığında bile, küskünlüğümü/ düşlerimi
Kendimin ateşinde bir mum misali sana yanıp tutuştuğumda bile
Sana yazılan tüm şiirlerimin acımasızlığına uğruyorum şimdi.
Oysa yalnızlığımı/ yalnız kalacağımı/ sensizliği tadacağımı
Biliyordum...

Sesimin bedeninde yankılanması da üzmüştür kanını,
Her daim kulağını çınlatmakla meşgul olan dilim,
Söyleyeceği tüm gerçekleri bir bir fısıldadı kulağına
Seni ne de olsa unutamayacağım için
Şimdi söyleyeceğim tüm sözcükler
Canının bir parçasına yonca,
Aklının en derin, en kuvvetli hazinesi olmalı.

Sana hediye ettiğim kağıda attığım tüm çizgilerdeki duygumu
Unutmamanı ummakla,
Ya da boşa kürek çekmekle canını,
Kulaç attığın her damla nehirleri kuruttuğunu aklının,
Tüm anısızlıklarını
Unuttuğunu bahardaki mevsim yaşayışlarımızı..
(Biliyorum/ hem de adım gibi...)

Soğuk odalardaki titreyişlerini hatırladıkça, ben
Seni sarıp sarmalamayı ne kadar istesem de
Benliğimde takılı gurur zincirlerini kıramıyorum..
Sen ise;
Gitmek istedin ve..gittin...

Artık baharın geldiğini/ üşümediğini
Sarılacak, tutacak bir el; başını koyacak bir omuz aramadığını
Halimi anlamaksızın tek başına olduğunda bile içinin titrediğini,
Hatta beni (olan her şeye rağmen) durmaksızın andığını/aradığını/yaşadığını
Biliyorum..ve...(ben de hala seni seviyorum...)