Soğuk Veda

Bu çok soğuk bir veda
Vanalarını açın güneşin;
Hangi açıda durmalıyım ışınlarını dik açıyla alabilmek için,
Ya da hangi kutupta yer almalıyım?

Bir film şeridi misali akıp geçiyor gözümden
Tüm vedalarım;
Hiç mi olmamış, tren yol aldığında istasyondan;
Ardımdan el sallayanlarım...

Keşke herkes bu kadar aynı olmasaydı
Ki ben hep aynı sona varmasaydım
Bir çember midir bu içinde dolanıp durduğum
Ki ben kendimi hep aynı noktada bulmaktayım

Artık yoksun biliyorum; ve hiç olmayacaksın
Kabullenmek lazım gerçeği
Son sözler aptallar içindir der Marx
Mazur gör sessizliğimi

Anlamı yok sözleri haykırmanın
Ya da sayfalara düşmesi mısraların
Tüm bu buhranların muhatabı senken
Anlamı yok başkalarının duymasının

Bu çok soğuk bir veda
Hiç esmediği kadar haşin esiyor rüzgâr
Hiç yağmadığı kadar şiddetli yağıyor yağmur
Ve hiç olmadığı kadar tembel güneş

Tam da böyle bir havada
Veda etmeli insan sonbahara
Soyunup derisini üzerinden
Merhaba demeli yeni bir başlangıca

Gel gör ki benim kalmadı malım mülküm
Koymaya aşk denen kumar masasına
Çünkü hiç olmamıştır bir garantisi ya da izi
Sonunda galip olacağımın

Bir kırık dökük bir yitik yaşamı
Zor bela sıkıştırmışımdır bavullara
Rahat koltuklarından izler beni dostlarım
Anlamazlar ne de incinmiştir kollarım

İncinmiştir kollarım;
Yıllar yılı semaya açılıp geri boş dönmekten
Dönmeyecek olanlara kol sallarken
Ve oradan oraya bu bavulları taşırken

Bu çok soğuk bir veda;
Tüm dillerde bilinen alt yazı geçer: the end
Bu çok soğuk bir vedadır çünkü
Birisi açık unutmuştur geceyi.


02.2013