Sohbet

İçimi parçalıyor içi bomboş kavramlar
Konular dağılıyor, söz uzayıp giderken.
Zevzekliği severler, kendisine hayranlar,
Hünerliyim sanıyor ukalalık ederken.
Densizlerin yanında, zehir olur bayramlar.

Sözünü bilenledir muhabbetin koyusu,
Dünya dönüp durmasın, dursun denir bu zaman.
İpler uzun olursa, derin ise kuyusu,
Gönüller suya kanar, ne ah kalır ne aman,
Gençleşip tazelenir, insanın beş duyusu.

Arifler bahis açmaz, dedim ki demiş ki den,
Söylenen ortayadır, dersini alan alır.
Vesveseler şeytandan, şüpheler çelişkiden,
Sen ben tartışmasında, seviyeler alçalır,
Bozguncu memnun olur, böylesi ilişkiden.

Buz gibi dudaklardan, pişmeden çıkan sözden,
Ortam birden gerilir, tansiyonlar yükselir.
Dil kılıcı bilenir, öfke saçılır gözden.
Oysa ehli irfandan kelamlar yanık gelir,
Kıvamını bulmuştur, özünde yanan közden.

Söz ağızdan çıkınca, muhabbette dem ola,
İnsanı sarhoş edip başını döndürmeli.
Kadehi bal dudaklar, içinde zemzem ola,
Gönülleri kavuran, yangını söndürmeli,
Sohbet cana değsin ki, yaralıya em ola,

26.12.2010