Sokağa Sığınırmış Bir Eylül

/sokakta
üşüdüğü
müddetçe
çocuklar
mahcup
kalacak
tek şiir ../

güneşe
yakalanan
yağmurlardan
çıkageldi
kadın..

henüz
büyümemişti
bu adam..

şehre
ziyan
parlıyordu
yıldız.

çocuk
üç kuruşluk
gölgelerden
geçiyordu..

besmelesini
tamamlıyordu
bastonu elinde
ihtiyar..

zaten
olmadık
şarkılarda
söyleniyordu
zaman..

griye
çalan
alışveriş
torbalarında
boğuldu
sesleri
topuklunun

farkındaydı
kadın ,
eylül'e
sığamazdı
herhangi bir
hüzün..

oysa
hala
büyümemişti
bu adam

yırtık
pabuçların
berisine
saklanıyorken
çocuk

otobüs
kuyruğunda
içini
çekti
ihtiyar..

zaman
bir eski
zaman..

ankara

yıl iki bin on üç