Sokağın Çocukları Ve Kar Üşüdü

Kalk…/ uyan oğlum

Saatler acıyı çalıyor; çığ gibi tepemize çöken soğuk bir gürültüyle

Aynaya bakma -baksan kendini mi göreceksin sanki?-

Yüzünü yıkama -elin yüzün buz kesmesin durup dururken -

Bırak, bütün kiri ve pasıyla darmadağınık kalsın saçların

Kahvaltıyı boş ver;

Ekmeği, peyniri, yumurtayı, zeytini falan unut

Halis tereyağını, balı, kaymağı

Ve dumanı tepesinde tüten iki şekerli çayı…

Aç biilaç kendini sokağa at

Sabahın ayazına…/ yağmura…/ taş gibi tepene düşen kara aldırma

Ayaklarının yalınayak olduğuna

Ve ellerinin üşüdüğüne de…

Utanma -nasıl olsa bi gören çıkmaz seni-

Sokağın insafına bırak kendini;

Öyle çıplak

Parkta yaprakları dökülen ağaçlar gibi çırılçıplak

Ve gün -her gün olduğu gibi-

Bir nefeste de üfleyip de söndürdüğünde bütün ışıklarını

Karanlığın insafına bırak kendini;

Bir sokaktan diğer bir sokağa kaldırıp vursun seni

Gece olunca

Ve tende küçük…/ kalpte boyundan büyük bir yara;

Altına kuru bir ……… (reklama girmesin şimdi) buzdolabı kartonu

Üstüne kirli ve az karlı bir gökyüzü çek

Hayatın akışına

Gecenin tende buz gibi dolaşan şehvetine bırak kendini

Kendine sarılmaya…/ üşümemeye gayret et

Dokuz ay ana karnında ustalaştığın gibi

Dizlerini iyice bi karnına çek…

Gecenin bi yarısı

Saatler acıyı çalıyor; çığ gibi tepemize çöken soğuk bir gürültüyle

Gecenin ağzında buz gibi sarkan aşk kesiği bir yara

Havada kar kokusu/ gecede ayaz

Kar üşüdü…/ kar üşüdü…

Yat, uyu oğlum

Yat, uyu…

Gecenin ayazında yanıp sönen bir kibrit çöpü kadar kısa

Ve bir nefes anı kadar sıcak olan sabaha varmak için…

Yat, uyu oğlum

Yat, uyu…

Sabaha varmak;

Uykusuz düşen düşlerle değil

Etini köpek gibi ısıran kara ve rüzgarlara sarınıp

Soğuk ve ölümcül bir uykuya teslim olmakla mümkün…

Şubat 2020