Sokak Çocuğu

Karanlık sokaklarda kaldırım kenarların da yazıyorum.
Soğukdan ellerim titrerkene,
Gözlerimden yaş gelirkene,
Ne düşüneceğimi bilemezken,
Kaderime ağlayarak yazıyorum polis abi.
Kendi hayatımı ucu körelmiş bir kalemle yazıyorum.
Sigara dumanı gibi olan ömrümü,
Karanlık kadar berbat olan hayatımı,
Bizi sokak çoçuğu olarak gördüklerini,
Sadece bir kırık kalemle yazıyorum polis abi.
Neler yaşadıklarımızı görmezlerken,
Ne yiyip ne içtiğimizi, kaldırım kenarların da yattığımızı bilmezlerken,
Bizleri kötü düşünürlerken,
Ben karanlık sokakta oturup kaderime ağlıyordum polis abi kaderime ağlıyordum...

BEN ÖMRÜMÜ BİR KIRIK KALEMLE YAZDIM.
BU KALEM BENİM DÜNYAM POLİS ABİ...