Sokak Çocuğu

Hayatın göğsünde bir kafesi eksik
Bir kafesi de parmaklık içinde
Benim anne elleri çıldırıcasına titreyen
Nefesini bir kez olsun hissedemeyen yavrun

Niye benim güzel annem bir başıma saldın
Köhne hayatın ıssız parklarına
Biliyormusun düşlerime sığmıyorsun
Sen benim hayat yolunda kurumuş gülümsün

Belki mahşerin birinci gününde nice güller
Açar yüzümüzde solmamak üzere
Özledim anne seni görmeden
Duymadan sesini özledim anne

Şimdi de beni yetimhaneye bıraktılar
Uyuyamıyorum anne duvarlar seni hatırlatıyor
Duvarlar buz,duvarlar şaşkın,suskun
Dayanamayıp kaçıyorum

Sonra benim güzel annem
Koca kaya ya çıkıp denize seni haykırdım
Belki hırçın dalgalar seni getirir diye
Olmuyor ayak uçlarımı ıslatıyor sadece

Gökyüzüne yakıştırdım gözlerini
Sende özledin biliyorum
Çünkü her gece yağıyorsun yanaklarıma
Çok üzülüyorsun biliyorum yağarken

Ben üşüyorum anne işte bundan biliyorum
Ölüm rüzgar gibi savruluyor gözüme
Seni çiziyor gözbebeğime yüzüm şımarıyor
Seni özledim anne görmeden duymadan sesini
Özledim annem........................................